ترس از خیابان و زوالِ آینده
به‌جای مقدمه آینده در ادامه‌ی گذشته قرار دارد که وضعیتِ اکنون را نیز دربرمی‌گیرد. آینده در واقع همان دیروز و امروز است که در فردا و پس‌فردا به واقعیت تبدیل می‌شود و تا دیروقت ادامه می‌یابد، مگر این‌که یک رخداد یا گسست در وضعیتِ اکنون اتفاق بیفتد و در آن‌صورت ما آینده‌ی متفاوت از گذشته را از اکنون آغاز خواهیم کرد. اگر در وضعیتِ اکنون منفعل باشیم، فرصت‌های که داریم از کنار آن بی‌تفاوت بگذریم و از ترس به گوشه‌ی بخزیم تا تجربه‌ی گذشته همچون هیولا بیاید وضعیت اکنون را ببلعد، بدون شک خیلی زود دچارِ زوالِ آینده نیز خواهیم شد. آینده در نسبتی پیوسته با اکنون و گذشته ساخته می‌شود و حیاتی مستقل ندارد. ما همواره در اکنون هستیم، نه در گذشته و نه در آینده. اما این «در اکنون بودن» زمانی درک‌پذیر می‌شود که در نسبتی با گذشته و آینده قرار گیرد. با آن‌که نمی‌توانیم توأمان در یک لحظه‌ی خاص در گذشته، اکنون و آینده باشیم، ولی لازمه‌ی زمانی آن است که نسبت گذشته و آینده را با وضعیت اکنون تحلیل نماییم و آینده را در اکنون رقم بزنیم. اکنون و آینده در پیوست به گذشته ادامه دارد و جداشدنی نیست، مگر با یک گس