قرنِ زن‌ها

قرن بیست و یک، قرن آزادی و رهایی است؛ و بدون شک زن‌ها در این جریان پیشگام خواهند بود. چه باشکوه است این صحنه‌ی که زن‌ها در آن روشنگر و پیشگام هستند. آدورنو و هورکهایمر در کتاب «دیالکتیک روشنگری» در تعریف از روشنگری، معتقد بودند که روشنگری آمده بود تا کره خاکی را اسطوره‌زدایی کند و انسان را از تاریکی و اسطوره رها سازد و به فردیت برساند، اما نتیجه آن، چنان که این کره خاکی از درخشش ظفرمند فاجعه تابناک شد. علت آن هم این بود که روشنگری در پی بازگشت به خرد یونانی بود، و خرد یونانی نیز بر اسطوره‌ها استوار بود. در نتیجه روشنگری خود تبدیل به اسطوره شد. اکنون، جریان آزادی‌خواهی قرن بیست و یک نیز چنین ماهیتی داشته‌است ؛ آزادی‌خواهان در تلاش رهایی از شرّ دیکتاتورها و اسطوره‌زدایی از دیکتاتورها بوده‌اند، اما آزادی را نیز در جایگاه خودش همچون اسطوره دیده‌اند و به پیشگامان آزادی نیز همچون اسطوره‌ها نظر دارند. همین بوده‌است که نتیجه‌ی اسطوره‌سازی از آزادی، «بهار عرب» که در پی روشن ساختن خاورمیانه بود، این بخش از کره خاکی را در کام فاجعه‌ی بدتر از دیکتاتوری انداخت؛ فاجعه‌ی به نام داعش، و این بخش از کره‌ی خاکی پس از دیکتاتوری‌ها از درخشش ظفرمند داعش تابناک شد.